BENVIDOS E BENVIDAS


A maxia dun sentimento lévanos ó Concello do Saviñao,

na Ribeira Sacra lucense, das Terras de Lemos.

Terra de pedra e luz, de homes e mulleres amables e

hospitalarios que deixaron marchar os seus fillos lonxe, en busca de novas oportunidades.

Terra máxica e melancólica, dunha fermosura incomparable,

cas súas devesas de carballos e castiñeiros centearios preto das augas do río Miño.

Terra namorada do seu pasado que loita por sobrevivir no presente.

Queremos compartir convosco a riqueza natural paisaxística,os camiños máis sorprendentes, as aldeas e festas,

o patrimonio artístico e a exquisita gastronomía.

Benvidos e benvidas ó noso blog .

Desexamos que nos enviedes os vosos escritos e fotos ó correo electrónico : lua_mgv@yahoo.es, para participar no proxecto.



28 sept 2014

O Pepe do Churrasco

Poesía moi emotiva de agarimo a unha persoa moi emprendedora e querida polos seus veciños.


O Pepe do Churrasco.


Fai  unhos anos nacía
o pequeño de catro irmaos,
-César, Antonio e Manolo-
fillos de José e María.

De rapaciño traballou 
na casa do Mallarizo,
coidaba as vacas, araba
e recollía patacas.

Entrado en quintas marchou
a Parga facer o servicio,
cando viña de permiso
explicábanos gimnasia.

Non quixo ir a Suiza
e marchou a Barcelona,
alí descubriu outra vida
e fixo unha fortuna.

Traballou co tío Emilio
de camarero no bar,
moi pronto se fixo o dono
xa que llo quixo comprar.

Fixo moitos cartos cas rifas
e a moitos llos prestou,
o noso amigo Pepiño
nunca favor negou.

Varias veces o multaron.
¡Non se podían vender!
Firmaba a multa sin prisa
e decíalles cunha sonrisa:
“para esta multa pagar,
¿cántas me queren comprar?”

Alí coñeceu a Pili,
o amor da súa vida,
fruto do matrimonio
naceron o fillo e a filla.

Foron neniños queridos
a Merche e mailo o Mario,
tiveron sempre o cariño,
¡ os domingos i-a diario!
Cando volveu a Galicia,
¡tivo una idea xenial!
-anque pareza mentira-
¡un churrasco nun toxal!

Unos chamábanlle tolo,
outros :¡non sabe o que fai!
Pedras, xestas e toxos,
¡saliralle moi mal!

Pero o tempo demostrou
que  o Pepiño sabe moito
e que non se equivocou.
¡O churrasco resultou!

A Pili púxose enferma,
todo cambiou na familia,
os coidados foron moitos
pero non houbo maneira.

Por todo que por nos fixeches
o largo da nosa vida,
a familia de Esher e Primo
dámosche as gracias Pepiño.

É un home intelixente,
diplomado en humanidades,
licenciado en económicas
e máster en amistades.

O noso amigo Pepiño
era o Pepiño de Baixo,
tamén o do Mallarizo,
e despois de moitos anos
é o Pepe do Churrasco.

Estas verbas que eiquí digo,
que sexan  unha homenaxe
o noso amigo Pepiño,
da parroquia “O PERSONAXE”.

Gonzalo Varela (xullo do 2014)

Enlace de fotografías do Churrasco Casa Pepe

No hay comentarios: